Na een bepaalde leeftijd is het onderwerp waar mensen het meest over praten ziekten. Als het om ziekte en medicijnen gaat, geeft iedereen graag zijn eigen ervaring door. Van de besproken onderwerpen komen hart- en vaatziekten op de eerste plaats. Dit wordt gevolgd door baarmoeder- en borstaandoeningen bij vrouwen en "prostaataandoeningen" bij mannen. Bij mannen ouder dan 45 jaar begint de prostaatvergroting als gevolg van hormonale veranderingen in het lichaam, en 50 procent van de mannen boven de 60 en 80 procent van de mannen van 70-80 jaar heeft een prostaatvergroting (BPH - Benign Prostate Enlargement). De prostaat maakt deel uit van het mannelijke voortplantingssysteem en heeft de grootte van een walnoot. Het is een klier die ongeveer 20 gram weegt en 3,5 x 2,5 cm groot is. Dit orgaan maakt deel uit van het mannelijke voortplantings- en uitscheidingssysteem. De prostaat bevindt zich net voor het rectum en in het onderste deel van de blaas waar de urine zich verzamelt. De prostaat omringt ook de urethra, het kanaal waardoor urine passeert. De prostaat helpt bij de voortplanting. Het past de zuur-baseverhouding van sperma en spermamotiliteit aan. Bij een prostaatvergroting vernauwt de plasbuis zich en veroorzaakt daardoor verschillende klachten.
Klachten veroorzaakt door prostaatvergroting:
frequent urineren,
's Nachts niet opstaan om te plassen
Het gevoel hebben alsof je constant aan het plassen bent
Onvermogen om volledig te ontspannen, zelfs na het plassen
Een brandend gevoel tijdens het urineren
intermitterend plassen,
bloedende urine
Plassen in een stijl met gevorkte vorken door verstrooiing,
Moeite met urineren
Verminderde urinestroom
Moeite met plassen, incontinentie
Sterker nog, zelfs als een man ouder dan 45 jaar geen klachten heeft, moet hij eenmaal per jaar door een uroloog worden onderzocht. Allereerst wordt bepaald in hoeverre de patiënt last heeft van prostaatvergroting door te luisteren naar de klachten van de patiënt. Er moet worden bepaald of er andere ziekten mee samenhangen. Vervolgens ondergaat de patiënt een gedetailleerd lichamelijk onderzoek. Digitaal rectaal onderzoek, srottum- en penisonderzoek en lichamelijk onderzoek van het hele lichaam moeten worden uitgevoerd. De grootte van de prostaat staat niet in verhouding tot de klachten. Met andere woorden, een kleine prostaat zal veel klachten veroorzaken, terwijl een grote prostaat bij de patiënt geen probleem mag veroorzaken. De reden is of de prostaat geïnfecteerd is of niet en de aanwezigheid van de middenkwab van de prostaat.
Veel tests die van patiënt tot patiënt verschillen, worden toegepast om BPH te diagnosticeren. Volledige urineanalyse, echografie van het urinewegstelsel, directe radiografie van het urinestelsel, biochemische tests inclusief nierfunctie en urinestroomsnelheidstest zijn de meest toegepaste tests. Intraveneuze pyelografie (IVP) heeft een plaats in zeer bijzondere situaties. Het heeft geen plaats meer in de routine zoals het vroeger was.
Prostaatkanker, urineweginfectie, blaasdisfunctie, ziekten die de blaascapaciteit verminderen, urethrale stricturen, stenen die vastzitten in de urethra en blaastumoren die zich uitstrekken tot de blaashals zullen ook problemen met de blaas veroorzaken, dus wees voorzichtig bij het stellen van een diagnose. Het moet niet worden verward met de klachten van prostaatvergroting.
• Medicatie
• Gesloten prostaatoperatie (TUR)
• Open prostaatoperatie
• PV-lasersysteem (fotoselectieve verdampingsmethode van prostaat)
Er zijn verschillende benaderingen van behandeling voor elke patiënt. Welke van deze behandelopties geschikt is, wordt bepaald aan de hand van leeftijd, algemene toestand, mate van klachten en laboratoriumgegevens van de patiënt. Natuurlijk moet de eerste optie medisch zijn. Echter, in gevallen waarin er geen volledige respons is van medische behandeling, of patiënten die (ongewild) geen medicijnen kunnen gebruiken, wordt chirurgische behandeling aanbevolen. Als de patiënt een katheter heeft, als er hydronefrose in beide nieren is, als er een grote hoeveelheid resturine is, wordt een spoedoperatie aanbevolen als eerste keuze voordat de medische behandeling wordt gestart.
Bij een patiënt voor wie zowel medische als chirurgische behandeling is gepland, moet prostaatkanker eerst worden uitgesloten. Hiervoor moet een prostaatspecifiek antigeen (PSA)-test in het bloed worden uitgevoerd. Als het hoger is dan 4 ng/ml, wat de bovengrens van de normale waarde is, moet pathologische evaluatie worden uitgevoerd met een prostaatnaaldbiopsie. Als orgaangebonden prostaatadenocarcinoom wordt gedetecteerd, wordt volledige behandeling geboden met radicale chirurgie. Daarom is een vroege diagnose belangrijk. Als de PSA hoog is en de pathologie niet kwaadaardig is, is dit ofwel te wijten aan prostaatontsteking, de tumor kon niet worden bereikt of de prostaat is te groot.
Geen enkele medische behandeling is tot nu toe zo succesvol geweest als een chirurgische behandeling. Van de chirurgische behandelingen is de meest gebruikte en geaccepteerde gouden standaard operatietechniek "transurethrale prostatectomie", dat wil zeggen TUR-P. Onder verdoving wordt een apparaat via de urethra naar binnen gebracht en het prostaatweefsel, dat obstructie rond de urinewegen veroorzaakt, wordt met elektrische stroom doorgesneden en in stukjes uit hetzelfde kanaal gehaald. l
Comments